آب خضر و می شبانه یکی است مستی و عمر جاودانه یکی است بر دل ماست چشم، خوبان را صد کماندار را نشانه یکی است پیش آن چشمهای خواب آلود نالهٔ عاشق و فسانه یکی است پلهٔ دین و کفر چون میزان دو نماید، ولی زبانه یکی است گر هزارست بلبل این باغ همه را نغمه و ترانه یکی است خنده در چشم آب گرداند ماتم و سور این زمانه یکی است پیش مرغ شکسته‌پر صائب قفس و باغ و آشیانه یکی است صائب تبریزی : دیوان اشعار : گزیدهٔ غزلیات : غزل شمارهٔ ۴۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/19859