نوید آمدن یار دلستان مرا بیار قاصد و بستان به مژده جان مرا فغان و ناله کنم صبح و شام و در دل یار فغان که نیست اثر ناله و فغان مرا فغان که تا به گلستان شکفت گل، بادی وزید و زیر و زبر کرد آشیان مرا مرا جدا ز تو ویرانه‌ای است هر شب جای که سوخت آتش هجر تو خانمان مرا هاتف اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/20284