صبح و شامی و ماه‌رخساری با دو زلف و دو رخ دو خال آنگاه روزی و از قفا شبی و ز پی اختری با دو تیره ابر و دو ماه دو ز اهل حبش چهار از روم پنج از زنگبارشان همراه دو گهر یک شبه دو لؤلؤ را گر تو نه نه شماری ای آگاه بعد وضع نهم نخواهد ماند بی‌شک و شبه دانه‌ای ز سیاه هاتف اصفهانی : دیوان اشعار : مقطعات : قطعه شمارهٔ ۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/20380