زنگیی با دو ترک و دو هندو بیضه‌ای با سه زاغ ای آگاه پس از آن چار کوکب تابان چار تیره شب و دو روشن ماه چون به ترتیب ذکر جمع آیند هفت هفت ار تو بشمری آنگاه هفتمین را برون کنی میدان که نماند در آن میانه سیاه هاتف اصفهانی : دیوان اشعار : مقطعات : قطعه شمارهٔ ۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/20381