شبی که می‌فکند بی تو در دلم الم آتش ز آه من به فلک می‌رود علم علم آتش کباب کرده دل صد هزار لیلی و شیرین لبت که در عرب افکنده شور و در عجم آتش ز جرم عشق اگر عاشقان روند به دوزخ شود به جانب من شعله‌کش ز صد قدم آتش ز سوز دل چو به او شرح حال خویش نویسم هزار بار فتد در زبانه قلم آتش چونی بهر که سرآورده‌ام دمی شب هجران درو فکنده‌ام از ناله‌های زیر و بم آتش به یک پیاله که افروختنی چراغ رخت را فکندی ای گل رعنا به حال محتشم آتش محتشم کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۲۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/22071