دارم از طبع ستم خیز تو حظی و چه حظ وز عتاب شعف آمیز تو حظی و چه حظ می‌کنم با نفس آمیز نگه‌های عجب از نگاه غضب‌آمیز تو حظی و چه حظ آن که وی جرعه‌کش بزم تو بود امشب داشت پیش اغیار به پرهیز تو حظی و چه حظ نیم بسمل شده تیغ تغافل امروز می‌کند از نگه تیز تو حظی و چه حظ دل که از شوق کلام تو کبابست کباب دارد از لعل نمک ریز تو حظی و چه حظ وقت تغییر عذارت که شد آزرده رقیب کردم از سبزهٔ نوخیز تو حظی و چه حظ محتشم را که به یک موی دل آویخته‌ای دارد از موی دلاویز تو حظی و چه حظ محتشم کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۵۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/22102