ز دیده در دلم ای سرو دل ربا بنشین نشیمنی است ز مردم تهی بیا بنشین تو شاه حسنی و خلوت سرای توست دلم هزار سال به دولت درین سرا بنشین دو منزلند دل و دیده هر دو خانهٔ تو چه حاجتست که من گویمت کجا بنشین تو ماه مجلس ما شو به صد طرب گو شمع به گوشه‌ای رو و زاری کنان ز ما بنشین خوشست صحبت شاه و گدا به خلوت انس تو شاه محترمی با من گدا بنشین محتشم کاشانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۵۰۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/22248