کجا کسی که مرا مژدهٔ چمانه دهد علی‌الصباح به من بادهٔ شبانه دهد ز دوستان و عزیزان که باشد آنکه مرا نشان به کوی مغان و می مغانه دهد خوشا کسی که چو رندان ز خانه وقت سحر به در گریزد و تن در شراب خانه دهد غلام دولت آنم که هرچه بستاند به شمع و شاهد و چنگ و دف و چغانه دهد ز غم پناه به می بر که می به خاصیت نتیجه عیش خوش و عمر جاودانه دهد مرو به عشوهٔ زاهد ز ره که او دایم فریب مردم نادان بدین فسانه دهد به اعتقاد شنو پند سودمند عبید که او همیشه تو را پند عاقلانه دهد عبید زاکانی : دیوان اشعار : غزلیات : غزل شمارهٔ ۴۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/23598