با علم فتح دران راه دور سایه فشان شد بحد« کنت پور» خان جهان ، حاتم مفلس نواز گشت باقطاع «اودهٔ» سرفراز از کف جود و کرم حق شناس کر د فراهم سپهٔ بی قیاس من که بدم چاک را و پیش از آن کرد کرم آنچه که بد پیش از آن تا زچنان بخشش خاطر قریب بنده شدم لازمهٔ آن رکیب در «اوده» برد ، ز لطفی چنان کیست که از لطف بتابد عنان؟ غربت از احسانش چنانم گذشت کم وطن اصل فراموش گشت در «اوده» بخشش او تا دو سال هیچ غم و ناله نبود از منال امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : مثنویات : شمارهٔ ۱ - امیر خسرو در قرآن السعدین شرح می‌دهد که چون سلطان به «خان جهان» اقطاع «اوده»را عطا کرد ، وی با «خان جهان» در انجا ماند گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/24099