ای سر از آئین وفا تافته ! وز تو دلم تافتگی یافته ! گر چه به غیبت شدئی کینه توز رنجه چه‌داری به حضورم هنوز با چو منی ، دور کن از سر منی چون به صفت من توام و تو منی گر کمر کینه کنی استوار پیش تو بیش از تو درایم به کار ور به مدارا کشد این گفت و گوی نیز نتابم ز وفای تو روی لیک بشرطی که درین رای من جای پدر گیرم و تو جای من امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : مثنویات : شمارهٔ ۲۲ - پیام پدر گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/24120