ای ز نسب گشته سزای سریر ور پسری ، همچو پدر بی نظیر چشم منی !هیچ غباری میار دیده نشاید که بود پرغبار تاتو ندانی که درین جستجوی از پی ملک ست مرا گفتگوی گر چه توانم ز تو این پا یه برد از تو ستانم ، بکه خواهم سپرد ؟ بهر خدا صورت خویشم نمای روی مگردان و بترس از خدای امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : مثنویات : شمارهٔ ۲۴ - پیام پدر گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/24122