خداوندا دلم را چشم بگشای به معراج یقینم راه بنمای به رحمت باز کن گنجینهٔ جود درونم خوان بشاد روان مقصود دلی بخش از ثنای خویش معمور زبانی ز آفرین دیگران دور دراسانیم شکر اندیش گردان به دشواری سپاسم بیش گردان امیدم را به جائی کش عماری که باشد پیشگاه رستگاری چو خود برداشتی اول ز خاکم مده آخر به طوفان هلاکم امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : خسرو و شیرین : بخش ۱ - سرآغاز گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/24213