زندگانی چه کوته و چه دراز نه به آخر بمرد باید باز؟ هم به چنبر گذار خواهد بود این رسن را، اگر چه هست دراز خواهی اندر عنا و شدت زی خواهی اندر امان به نعمت و ناز خواهی اندک‌تر از جهان بپذیر خواهی از ری بگیر تا به طراز این همه باد و بود تو خواب است خواب را حکم نی، مگر به مجاز این همه روز مرگ یکسانند نشناسی ز یک دگرشان باز ناز، اگر خوب را سزاست به شرط نسزد جز تو را کرشمه و ناز رودکی : قصاید و قطعات : شمارهٔ ۶۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/25252