چو خاک بر سر راه امید منتظرم کزان دیار رساند صبا نسیم وفا برای کس چو نگردد فلک بی‌تقدیر عنان خویش گذارم به اقتضای قضا میان صومعه و دیر گر چه فرقی نیست چو من به خویش نباشم چه اختیار مرا کسی که بر درمیخانه تکیه گاهی یافت چه التفات نماید به مسند دارا ؟ خوش آنکسی که درین دور میدهد دستش حریف جنس و می صاف و گوشهٔ تنها امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات (گزیدهٔ ناقص) : گزیدهٔ غزل ۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/25996