دی غمزهٔ تو کرد اشارت به سوی لب تا بوسه‌ای دهد ز شکر خوب تر مرا رویت گل و لبت شکر و این عجب که نیست جز دردسر به حاصل از آن گل شکر مرا چون من ترا درون دل خویش داشتم آخر چه دشنه داشته‌ای در جگر مرا امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات (گزیدهٔ ناقص) : گزیدهٔ غزل ۴۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/26040