ای که عمر از پی‌سودای تو دادیم بباد یاد می‌دارد که از مات نمی آید یاد عهدها بستی و می‌داشتم امید وفا ای امید من و عهد تو سراسر همه باد هر چه دارند ز آئین نکویی خوبان همه داری و بدان چشم بدانت مرساد ماجرای دل گم‌گشتهٔ بی نام ونشان هر که را باز نمودیم نشانی به تو داد کام خسرو بده ای خسرو خوبان که شده است لعلی جان‌بخش تو شیرین و دل او فرهاد امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات (گزیدهٔ ناقص) : گزیدهٔ غزل ۱۸۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/26182