کسی که دل زخم زلف او برون آرد کبوتری است که از چنگ با ز بستاند اگر نسیم صبا زلف او برافشاند هزار جان مقید ز بند برهاند منش ببینم از دور رخ نهم برخاک مرا ببیند و از دور رخ بگرداند چه اوفتاد که آن سرو راستین برخاست خبر برید به دهقان که سرو بنشاند سرشک دیدهٔ خسرو چنین که می‌بینم اگر به کوه رسد کوه را بغلتاند امیرخسرو دهلوی : دیوان اشعار : غزلیات (گزیدهٔ ناقص) : گزیدهٔ غزل ۲۸۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/26281