به برج دل رسیدی، بیست این جا چو آن مه را بدیدی، بیست این جا بسی این رخت خود را هر نواحی ز نادانی کشیدی، بیست این جا بشد عمری و از خوبی آن مه به هر نوعی شنیدی، بیست این جا ببین آن حسن را کز دیدن او پدید و ناپدیدی، بیست این جا به سینه‌ی تو که آن پستان شیر است که از شیرش چشیدی، بیست این جا مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۰۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/2732