خورشید اوج حسن محمد امین که بود روشن ز رویش آینهٔ آفتاب و مه وز کثرت مرور شهور و سنین نداشت کاهش به ماه طلعتش از هیچ باب ره ناگه گرفته شد به کسوف اجل جهان کافاق را ز تیرگیش روز شد سیه پیر خرد ز مرگ جهان سوز او چو کرد در ظلمت زمانه ماتم نشین نگه از سوز دل تهیهٔ تاریخ کرد و گفت عالم شده به مرگ محمد امین سیه محتشم کاشانی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۱۰۰ - مرثیه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/27643