خاقانیا به سائل اگر یک درم دهی خواهی جزای آن دو بهشت از خدای خویش پس نام آن کرم کنی ای خواجه برمنه نام کرم به دادهٔ روی و ریای خویش بر دادهٔ تو نام کرم کی بود سزا تا داده را بهشت ستانی سزای خویش تا یک دهی به خلق و دو خواهی ز حق جزا آن را ربا شمر که شمردی عطای خویش دانی کرم کدام بود آنکه هرچه هست بدهی بهر که هست و نخواهی جزای خویش خاقانی : دیوان اشعار : قطعات : شمارهٔ ۲۱۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/27880