ای بروییده بناخواست به مانند گیا چون تو را نیست نمک، خواه برو، خواه بیا هر که را نیست نمک گر چه نماید خدمت خدمت او به حقیقت، همه زرق است و ریا برو ای غصه دمی، زحمت خود کوته کن بادهٔ عشق بیا زود که جانت بزیا مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۱۶۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/2792