ای بس که جهان جبهٔ درویش گرفته از فضلهٔ زنبور برو دوخته‌ام جیب واکنون همه شب منتظرم تا بفروزند شمعی که به هر خانه چراغی نهد از غیب آن روز فلک را چو در آن شکر نگفتم امروز درین زشت بود گر کنمش عیب انوری : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۲۷ - در قناعت و صبر گوید گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/28358