به خدایی که از میان دو حرف هفت چرخ و چهار طبع انگیخت بوی کافور و عود و مشک آورد رنگ طاوس و کبک و زاغ آمیخت که مرا درد هجر تو بر سر خاک اندوه و آتش غم بیخت از برم دل به خدمت تو رسید وز تنم جان ز فرقت تو گریخت این چنین کارها زمانه کند با زمانه نمی‌توان آویخت انوری : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۳۳ - در شرح اشتیاق گوید گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/28364