گنبد پیروزه گون بااختران سیم رنگ هر شبی تا روز وصف بی نوایی من کند روزگار بی‌نوایی وصل را هجران دهد اتفاق تنگ دستی دوست را دشمن کند صعب و تاریکست دوراز وصل تو شبهای من شمعها باید که این تاریک را روشن کند پاره‌ای ازاعتقاد خویش نزد من فرست تاشبم را روشن و این حجره را گلشن کند ورنه فراش سرای مکرمت را نصب کن تا دو دانگی در وجوه یک منی روغن کند انوری : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۲۱۷ - درخواست روشنایی کند گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/28548