ای برقد تو راست قبای سخا و جود حرفیست در لباس مرا با تو گوش دار در تن مراست کهنه قبایی که پاره‌اش دارد ز بخیه کاری ادریس یادگار آدم به دست جود خودش پنبه کاشته حوا به سعی دوک خودش رشته پود و تار سوراخهای او کندم وام ریشخند از هر طرف که پیش گروهی کنم گذار لطفی نما که هست به راه قبای تو سوراخها به هر طرفی چشم انتظار انوری : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۲۶۳ - قبا از بزرگی خواسته گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/28594