مرگ از آن به که مرا از تو خجل باید بود نه کتابی و نه حرفی و نه قیلی و نه قال سخن بنده همینست و بر این نفزاید که نیفزاید از این بیهده الا که ملال تا که امید کمالست پس از هر نقصان بیم نقصانت مباد از فلک ای کل کمال به چنین جرم و تجنی که مرا افکندند ای خداوند خدایت مفکن در اقوال انوری : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۳۲۲ - قسم بر بی‌گناهی گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/28653