ای بر در بامداد پندار فارغ چو همه خران نشسته نامت به میان مردمان در چون آتشی از چنار جسته ما را فلک گزاف پیشه بر آخر شرکت تو بسته نارسته ز جهل و برده هر روز نوباوهٔ احمقی برسته با شومی جهل هرکه در ساخت فالش نکند فلک خجسته طفلند ممیزان و زینند احرار چو دایه سینه خسته باری چو درخت سست بیخی کم ده به تبر ز شاخ دسته در مجلس روزگارت این بس کز درزه رسیده‌ای به دسته طوفان منازعت مینگیز ای ساکن کشتی شکسته اف از خور و خواب اگر نبودیم در سلک تناسب از تو رسته انوری : دیوان اشعار : مقطعات : شمارهٔ ۴۰۸ - در ذم فتوحی شاعر گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/28739