قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا البدر غدا ساقی و الکأس ثریانا الصبوه ایمانی و الخلوة بستانی و المشجر ندمانی و الورد محیانا من کان له عشق فالمجلس مثواه من کان له عقل ایاه و ایانا من ضاق به دار او اعطشه نار تهدیه الیٰ عین یسترجع ریانا من لیس له عین یستبصر عن غیب فلیأت علیٰ شوق فی خدمة مولانا یا دهر سویٰ صدر شمس الحق تبریز هل ابصر فی الدنیا انسانک انسانا طوبیٰ لک یا مهدی قد ذبت من الجهد اعرضت عن الصورة کی تدرک معنانا من کان له هم یفنیه و یردیه فلیشرب و لیسکر من قهوة مولانا مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۶۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/2891