فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتریٰ تفسرها سرا و تکنی به جهرا وانشرت امواتا واحییتهم بها فدیتک ما ادریٰک بالامر ما ادریٰ فعادوا سکاریٰ فی صفاتک کلهم و ما طعموا اثما و لا شربوا خمرا ولٰکن بریق القرب افنیٰ عقولهم فسبحان من ارسیٰ و سبحان من اسریٰ سلام علیٰ قوم تنادی قلوبهم بألسنة الاسرار شکرا له شکرا فطوبیٰ لمن ادلیٰ من الجد دلوه و فی الدلو حسنا یوسف قال یا بشریٰ یطالع فی شعشاع وجنة یوسف حقائق اسرار یحیط بها خبرا تجلیٰ علیه الغیب و اندک عقله کما اندک ذاک الطور و استهدم الصخرا فظل غریق العشق روحا مجسما و نورا عظیما لم یذر دونه سترا مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۶۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/2892