حدأ الحادی صباحا بهواکم فأتینا صدنا عنکم ظباء حسدونا فابینا و تلاقینا ملاحا فی فناکم خفرات فتعاشقنا بغنج فصبونا و سبینا عذل العاذل یوما عن هواکم ناصحینا ان یخافوا عن هواکم فسمعنا و عصینا و رایناکم بدورا فی سماوات المعالی فاستترنا کنجوم بضیاکم و اهتدینا بدرنا مثل خطیب امنا فی یوم عید فاصطففنا حول بدر فی صلٰوه اقتدینا فدهشنا من جمال یوسف ثم افقنا فاذا کاسات راح کدماء بیدینا فبلا فم شربنا و بلا روح سکرنا فبلا رأس فخرنا و بلا رجل سرینا فبلا انف شممنا و بلا عقل فهمنا و بلا شدق ضحکنا و بلا عین بکینا نور الله زمانا حازنا الوصل امانا و سقی الله مکانا بحبیب التقینا و شربنا من مدام سکر ذات قوام فی قعود و قیام فظهرنا و اختفینا فهززنا غصن مجد فنثرنا تمر وجد فاذا نحن سکاریٰ فقطفنا و اجتنینا مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۲۷۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/2896