از دفتر عمر ما، یکتا ورقی ماندهست
کز غیرت لطف آن، جان در قلقی ماندهست
بنوشته بر آن دفتر، حرفی ز شکر خوشتر
از خجلت آن حرفش، مه در عرقی ماندهست
عمر ابدی تابان اندر ورق بستان
نی خوف ز تحویلی، نی جای دقی ماندهست
نامش ورقی بوده، ملک ابد اندر وی
اسرار همه پاکان آن جا شفقی ماندهست
پیچیده ورق بر وی، نوری ز خداوندی
شمس الحق تبریزی، روشن حدقی ماندهست
مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۲۷
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/2951