آن جان که از او دلبر ما شادانست پیوسته سرش سبز و لبش خندان است اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال آهسته بگوئیم مگر جانانست مولوی : دیوان شمس : رباعیات : رباعی شمارهٔ ۱۲۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/29580