با شب گفتم گر به مهت ایمانست این زود گذشتن تو از نقصانست شب روی به من کرد و چنین عذری گفت ما را چه گنه چو عشق بی‌پایانست مولوی : دیوان شمس : رباعیات : رباعیات : رباعی شمارهٔ ۲۳۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/29688