چو آن کان کرم ما را شکار است به هر دم هدیه ما را ده هزار است که ما را نردبان زرین و سیمین نهد چون قصد ما بر بام یار است بلا دری‌ست در عالم نهانی که بر ما گنج و بر بیگانه مار است به پیش ما خزینه‌ی سیم مشمر که ما را زر و سیم بی‌شمار است ز پروانه اگر این افترا بود دوصد چندین ز دست شهریار است مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۳۵۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/2981