دلی دارم که گرد غم نگردد میی دارم که هرگز کم نگردد دلی دارم که خوی عشق دارد که جز با عاشقان همدم نگردد خطی بستانم از میر سعادت که دیگر غم درین عالم نگردد چو خاص و عام آب خضر نوشند دگر کس سخرهٔ ماتم نگردد اگر فاسق بود زاهد کنندش وگر زاهد بود بلعم نگردد چو یابد نردبان بر چرخ شادی ز غم چون چرخ پشتش خم نگردد چو خرم شاه عشق از دل برون جست که باشد که خوش و خرم نگردد؟ ز سایه‌ی طره‌های درهم او ز هر همسایه‌یی درهم نگردد بکن توبه ز گفتار ارچه توبه از آن توبه شکن محکم نگردد مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزلیات : غزل شمارهٔ ۶۶۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/3288