به بلبل گفت بشنو تا چه گویم حدیثی خوش گذشته باز جویم جوانان گر ببوسند دست پیران به پیری پای بوسندش امیران چو می‌نامد به صد لطف و به صد ناز چو ترکان یا ز تندی کرد آغاز بزد چنگال و او را در هوا برد به چنگالش دو سه نوبت بیفشرد چو بلبل دید کار از دست رفته ز پای افتاده یار از دست رفته عطار نیشابوری : بلبل نامه : درشتی نمودن باز بلبل را و خواندن بسلیمان علیه السلام گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/33671