هم لبان می فروشت باده را ارزان کند هم دو چشم شوخ مستت رطل را گردان کند هم جهان را نور بخشد آفتاب روی تو زهر را تریاق سازد کفر را ایمان کند هر که را در چشم آرد چشم او روشن شود هر که را از جان برآرد غرقهٔ جانان کند چون که بر کرسی برآید پادشاه روح او چرخ را برهم دراند عرش را لرزان کند آن که از حاجت نظر دارد به کاسه­ی هر کسی لطف او برگیرد و هم کاسهٔ سلطان کند مولوی : دیوان شمس : غزلیات : غزل شمارهٔ ۷۵۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/3377