چون بحر شدی گهر میانِ جان دار تلخست دهانت ز شکر هیچ مپرس پس چون دریا، گوهرِ خود پنهان دار او بود دونده و دگر هیچ مپرس عطار نیشابوری : مختارنامه : باب چهارم: در معانی كه تعلّق به توحید دارد : شمارهٔ ۵۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/34134