چون بادیهٔ عشق، مرا پیش آمد هر گامم ازو ز صد جهان بیش آمد دل رفت و درین بادیه تک زد عمری خود بادیه او بود چو با خویش آمد عطار نیشابوری : مختارنامه : باب ششم: در بیان محو شدۀ توحید و فانی در تفرید : شمارهٔ ۶۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/34252