جانا جانم غرقهٔ دریای تو بود
پیوسته چو قطره بی سر و پای تو بود
من حوصله ای نداشتم، این همه کار،
از حوصله بخشیدن سودای تو بود
عطار نیشابوری : مختارنامه : باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ بیحوصله و معانی كه تعلّق به : شمارهٔ ۱۸
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/34625