گر همچو فلک سالک پیوسته شوی آخر چو زمینِ پست بنشسته شوی ای بس که دویدم من و عشقش میگفت: آهسته ترک که زود آهسته شوی! عطار نیشابوری : مختارنامه : باب شانزدهم: در عزلت و اندوه و درد وصبر گزیدن : شمارهٔ ۲۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/34710