گر همچو فلک سالک پیوسته شوی
آخر چو زمینِ پست بنشسته شوی
ای بس که دویدم من و عشقش میگفت:
آهسته ترک که زود آهسته شوی!
عطار نیشابوری : مختارنامه : باب شانزدهم: در عزلت و اندوه و درد وصبر گزیدن : شمارهٔ ۲۰
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/34710