گر جان گویم برآمد و حیران شد ور دل گویم واله و سرگردان شد گفتی که به عجز معترف باید گشت عاجزتر ازین که من شدم نتوان شد عطار نیشابوری : مختارنامه : باب بیست و هفتم: در نومیدی و به عجز معترف شدن : شمارهٔ ۴۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/35162