زلف تو که چون مشک به هر سوی افتاد بی مهر از آن است که هندوی افتاد زان گشت چنین شکسته کز غارت جان از بس که شتاب کرد بر روی افتاد عطار نیشابوری : مختارنامه : باب سی و پنجم: در صفت روی و زلف معشوق : شمارهٔ ۴۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/35560