چون درد و دریغ از دل ریشم بنشد جان شد به دریغ ودرد خویشم بنشد گفتم که چو سایه میروم از پس او این نیز چه سود چون ز پیشم بنشد عطار نیشابوری : مختارنامه : باب چهل و دوم: در صفت دردمندی عاشق : شمارهٔ ۲۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/35769