صبح از پس کوه روی بنمود ای دوست خوش باش و بدان که بودنی بود ای دوست هر سیم که داری به زیان آر که عمر چون درگذرد نداردت سود ای دوست عطار نیشابوری : مختارنامه : باب چهل و چهارم: در قلندریات و خمریات : شمارهٔ ۵۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/35851