گل بین که گلابِ ابر میدارد دوست وز خنده چو پسته مینگنجد در پوست تا بادِ صبا بر سرِ گل مُشک افشاند مینازد از آن باد که اندر سرِ اوست عطار نیشابوری : مختارنامه : باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد : شمارهٔ ۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/35884