میریخت گل و ز خاک مفرش میکرد وز بیم شدن سینه پُر آتش میکرد دردا که چو بیوفایی عمر بدید نابرده شبی به روز، شب خوش میکرد عطار نیشابوری : مختارنامه : باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد : شمارهٔ ۴۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/35911