شمعی که ز سوز خویش بر خود بگریست این خنده به سر بریدنش باری چیست در عشق چو شمعِ مرده میباید زیست پس در همه کس چو شمع روشن نگریست عطار نیشابوری : مختارنامه : باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد : شمارهٔ ۷۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/36042