رفت سنجر پیش زاهر ناگهی گفت از وعظیم ده زاد رهی شیخ زاهر گفت بشنو این سخن چون شبانت کرد حق گرگی مکن خانهٔ خلقی کنی زیر و زبر تا براندازی سرافساری بزر خون بریزی خلق را در صد مقام تا خوری یک لقمهٔ وانگه حرام خوشه چین کوی درویشان توئی در گدا طبعی بتر زیشان توئی عطار نیشابوری : مصیبت نامه : بخش هفتم : الحكایة و التمثیل گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/36781