مرتضی را گفت مردی نامور تو چه میدانی بعالم بیشتر گفت طاعت بیشتر بر آسمانست زانکه آنجا منزل روحانیانست لیک بر روی زمین از خشک و تر هیچم از غفلت نیاید بیشتر ور ز زیر خاک میپرسیم نیز نیست بیش از حسرت آنجا هیچ چیز آنکه را از خاک و خون بندی بود در نگر تاحسرتش چندی بود کار عالم زادنست و مردنست گه پدید آوردن و گه بردنست لاجرم این کار بی پایان فتاد تا ابد این درد بیدرمان فتاد این چنین کاری که بیش از حدماست از زحیر ما نخواهد گشت راست عطار نیشابوری : مصیبت نامه : بخش بیست و سوم : الحكایة و التمثیل گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/36934